pierzga jak długo można przechowywać

Pamiętaj, aby przestrzegać kilku podstawowych zasad i przede wszystkim przechowywać pieczarki w odpowiednich warunkach. Nigdy nie wkładaj ich do foliowych worków. Najlepszym miejscem do ich przechowywania będzie z oczywistych względów lodówka, ale pamiętaj, że nie lubą temperatury wyższej niż 2°C. Przed schłodzeniem warto je Spokojnie - długo długo! :smile: Jelita trzymane w soli (ew. w roztworze solnym) można w warunkach chłodniczych przechowywać od 14 do 20 miesięcy (informacja z artykułu na stronie głównej) A to informacja od miro (podana wcześniej w tym wątku): Wniosek: jak długo można przechowywać cebulki tulipanów? Jak długo przetrwają niezasadzone cebulki tulipanów? Jeśli przechowujesz je prawidłowo, cebulki tulipanów mogą wytrzymać nawet rok. Nie oznacza to jednak, że należy je przechowywać przez 12 miesięcy. Jeśli pora roku jest odpowiednia, najlepiej sadzić cebulki od razu. Jak długo można przechowywać brokuły? W zależności od stanu, w jakim przetrzymujecie brokuły zmienić się może ich termin przydatności do spożycia. W przypadku surowych brokułów umieszczonych w lodówce i odpowiednio zwilżonych, a także dobrze zapakowanych, można liczyć na maksymalnie pięć dni utrzymania świeżości przez Jak długo można przechowywać sok z wyciskarki wolnoobrotowej? Sok powinien być wypity przed upływem 24 godzin. Tak, jak wspomnialem wczesniej jest to moja osobista opinia. Według producentów wyciskarek wolnoobrotowych sok można trzymać do 48 – 72 godzin. Fragen An Eine Frau Zum Kennenlernen. O doskonałych właściwościach miodu nie trzeba nikogo przekonywać. Wiele jednak osób nie wie, że ul skrywa również inne skarby. Pierzga, miód pszczeli i pyłek kwiatowy to substancje, które nie tylko bardzo dobrze wzmacniają odporność, ale również wspomagają leczenie wielu dolegliwości. Cenna pierzga Pierzga to pyłek kwiatowy, który zmieszany jest z miodem oraz enzymami i kwasami trawiennymi pszczoły miodnej. Składany jest on w ramkach plastra pszczelego, gdzie w środowisku gniazda poddawany jest fermentacji mlekowej wywołanej przez pałeczki Lactobacillus. Pierzgę można długo przechowywać, bo w trakcie fermentacji białka pyłku rozpadają się do postaci peptydów i aminokwasów, zwiększa się zawartość cukrów prostych, powstają także liczne ilości kwasu mlekowego. Te wszystkie procesy zabezpieczają produkt na długi czas. Pierzga jest ponadto niezwykle łatwo przyswajalna przez organizm człowieka. Ma ponadto niezwykle imponujący skład. Zawiera dużo białka, cukru, kwasu mlekowego, witamin (A, B1, B2, B12, C, PP, E, D, K, H) oraz makro- i mikroelementów, fosfor, potas, wapń, sód, magnez, żelazo, cynk. Liczne w tym produkcie są również enzymy ( inwertaza, katalaza, lipaza, laktaza). Ma ponadto właściwości odżywcze, antybakteryjne i wzmacniające. Pierzgę można stosować profilaktycznie (najczęściej po dwie łyżeczki dziennie – rano i wieczorem). Wspomaga też leczenie wielu chorób i dolegliwości. Kiedy warto stosować pierzgę? Po pierzgę warto sięgać w stanach depresyjnych, w czasie dużego stresu i obciążenia psychicznego (związanego np. z przemęczeniem), gdy intensywnie pracujemy umysłowo (tego rodzaju pyłek kwiatowy poprawia zdolność koncentracji i twórczego myślenia), w zaburzeniach krążenia obwodowego, w schorzeniach gruczołu krokowego (prostaty) i w chorobie niedokrwiennej serca, w problemach ze wzrokiem, w celu obniżenia cholesterolu. Pierzga ze względu na jej łatwą przyswajalność dobrze reguluje przemianę materii, dlatego też doskonale działa, gdy dochodzi do zaburzeń przewodu pokarmowego (np. biegunki), w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Wykazano również jej pozytywne działanie w przypadku chorób skóry (w tym łuszczycy). Jak stosować pierzgę? Warto stosować pierzgę jako codzienną kurację profilaktyczną. Zapewnimy sobie tym samym wzmocnienie i regenerację organizmu, zwłaszcza jeśli w ostatnim czasie chorowaliśmy, mieliśmy operację lub zabieg, czujemy się nieustannie zmęczeni i nerwowi lub gdy badanie krwi wykazało niedobory witamin lub składników mineralnych. Warto podawać ją dzieciom i osobom starszym. Ograniczeniem w spożyciu pierzgi jest alergia na produkty pszczele. Pierzgę najlepiej kupować w pasiekach lub w sklepach z żywnością eko. Nie jest to produkt tani, proces jej pozyskiwania jest niezwykle czasochłonny. Spożywa się ją bezpośrednio ze słoika, dokładnie gryząc. Można też rozpuścić ją w przegotowanej wodzie lub mleku. Dostępna jest również pierzga z miodem pszczelim, i to połączenie jest niezwykle wartościowe – oba produkty wzmacniają swoje właściwości. Sprawdź najtańsze oferty na pierzgę EKO Propolis – antybiotyk XXI wieku Propolis to potocznie nazywany kit pszczeli, będący mieszanką substancji żywicznych wydzielonych przez pączki drzew oraz balsamu pyłkowego, jaki wytwarzany jest w organizmie pszczół z pyłu kwiatowego. Tę substancję poddano licznym badaniom, w czasie których wyodrębniono blisko 300 składników, a wśród nich: substancje lipidowe i woskowe, biopierwiastki, witaminy, związki białkowe, estrogeny aromatyczne, kwasy fenolowe. Kiedy stosować propolis? Dobrze jest sięgać po propolis w okresie jesienno-zimowym, by ustrzec się przed przeziębieniami i grypą, a dodatkowo wzmocnić odporność. Dowiedziono również jego skuteczności w leczeniu schorzeń układu pokarmowego ( choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy). Substancja ta bardzo dobrze radzi sobie również z problemami stomatologicznymi, np. zapalenie jamy ustnej, nadżerka, pleśniawki, afty, zapalenie dziąseł, paradontoza, ból zęba. Kit pszczeli to także lekarstwo stosowane w przypadku odmrożeń, oparzeń, owrzodzeń i odleżyn, ale również środek radzący sobie z wszelkiego rodzaju dermatozami (ma działanie przecigrzybiczne i przeciwbakteryjne). Jego zastosowanie przyspiesza gojenie się ran, uszkodzeń skóry i błon śluzowych, a także regeneruje tkankę, zapobiegając zakażeniom. W domowych warunkach można przygotować wyciąg etanolowy z propolisu oraz maść propolisową. Kit pszczeli dostępny jest w formie grudek lub proszku, można również kupić gotowe produkty, których podstawowym składnikiem jest propolis (sprzedawane są w postaci pudrów, maści, tabletek, czopków, wyciągów spirytusowych, aerozoli, granulatów). Należy pamiętać, że choć propolis jest niezwykle cennym produktem pszczelim, jest również środkiem silnie alergizującym. Zawiera wiele alergenów (badacze zidentyfikowali blisko 30 składników kitu pszczelego, które uznane są za substancje uczulające) i z pewnością nie powinny po niego sięgać osoby z alergią na produkty pszczele. Częściej do reakcji alergicznych dochodzi w przypadku miejscowego stosowania propolisu (wyprysk kontaktowy), rzadziej – przy doustnej terapii. Eliksir młodości – przez wielu tak nazywany – jest substancją niezwykle odżywczą. Dowodzi tego fakt, iż królowa matka karmiona wyłącznie mleczkiem pszczelim, żyje 40 razy dłużej niż reszta pszczół (ich głównym pokarmem jest nektar). W swoim składzie zawiera witaminę C i E oraz witaminy z grupy B, aminokwasy, białka, wapń, żelazo, fosfor oraz wiele innych cennym makro- i mikroelementów. Podobnie jak propolis, mleczko pszczele pomaga w regeneracji organizmu i wzmacnia jego odporność. Koi również nerwy, pozwalając zminimalizować stany depresyjne i rozdrażnienie. Ten suplement diety jest również polecany pacjentom chorującym na nadciśnienie tętnicze, miażdżycę oraz niedokrwistość. Poleca się go również kobietom w ciąży, bo obniża ryzyko poronienia. Jak podawać mleczko pszczele? Mleczko pszczele w smaku jest kwaskowate i raczej mało smaczne. Najlepszą formą jego podania jest trzymanie odpowiedniej ilości mleczka pod językiem przez ok. 5 minut (tyle czasu produkt ten potrzebuje, by się wchłonąć). Warto pamiętać, by nie używać metalowej łyżeczki. Mleczko można połączyć również z miodem, co powinny robić zwłaszcza osoby z chorobami żołądkowymi. Mleczko pszczele powinno być przechowywane w lodówce. Nie odnotowano dotychczas żadnych skutków ubocznych stosowania mleczka pszczelego (nawet przez długi okres czasu). Ten suplement diety może być stosowany równocześnie z innymi lekami, nie wchodzi z nimi w reakcję. Podobnie jak inne wyroby pszczelarskie, nie może być jednak stosowany u osób z alergią na miód. Pierzga, propolis, mleczko pszczele to produkty będące naturalną bombą witaminową. Wzmacniają odporność i mają bardzo dobry wpływ na ogólne samopoczucie, a tego właśnie oczekujemy, kupując w aptekach komercyjne suplementy diety. Może więc warto zwrócić się ku naturze i jej darom? Przeczytaj tekst na temat zalet zdrowotnych miodu. Pierzga to naturalny środek wytwarzany przez pszczoły. Cechuje go zawartość wielu cennych składników odżywczych, które mają pozytywny wpływ na zdrowie. Produkt ułatwia leczenie różnych schorzeń i jednocześnie poprawia wygląd skóry. Stosowanie pierzgi jest bardzo łatwe i nie wywołuje żadnych skutków ubocznych. Jakie właściwości ma pierzga? spis treści 1. Co to jest pierzga? 2. Skład pierzgi 3. Dawkowanie pierzgi 4. Stosowanie pierzgi 5. Przeciwwskazania 6. Właściwości lecznicze pierzgi 7. Zastosowanie pierzgi w kosmetyce 8. Ile kosztuje pierzga? rozwiń 1. Co to jest pierzga? Pierzga pszczela to pyłek kwiatowy składany do komórki plastra, zmieszany ze śliną i miodem. Masa jest starannie zlepiona, zalana miodem i woskiem. Zobacz film: "Miejskie pasieki" Bez dostępu powietrza pierzga ulega fermentacji mlekowej, co działa na nią konserwująco i sprawia, że staje się łatwiej przyswajalna niż sam pyłek. Wokół każdego ziarenka znajduje się otoczka, która jest rozpuszczana podczas fermentacji. To dzięki temu przyswajalność witamin wzrasta kilkukrotnie. Zapas pierzgi w ulu jest niezastąpionym pokarmem dla pszczół, który nie ulega rozwojowi pleśni i bakterii gnilnych. Może być przechowywany przez długi czas bez obawy o utratę cennych właściwości. Pszczela rodzina zjada od 15 do 45 kilogramów pierzgi rocznie. Znaczną część spożywają 3-6 tygodniowe owady, które karmią larwy i tworzą mleczko pszczele. Wykazano, że niedobór pierzgi jest odpowiedzialny za spadek odporności pszczół. Ponadto, te odżywiane samym pyłkiem żyją znacznie krócej. W porównaniu z pyłkiem, pierzga zawiera mniej białka (12%) i tłuszczu (66%), zamiast tego więcej cukrów (o 60%) i innych substancji. To źródło witaminy K i kwasu mlekowego. Zawiera również znacznie większą ilość peptydów i wolnych aminokwasów. Pierzga jest trudna do pozyskiwania, ponieważ musi być zbierana ręcznie. Uzyskanie dużych ilości jest bardzo trudne techniczne, więc często w produktach znajduje się sztucznie tworzona pierzga. 2. Skład pierzgi Pierzga zawiera wiele dobroczynnych składników, które pozytywnie wpływają na stan zdrowia i samopoczucie. Jakością przewyższa tak cenne produkty, jak mięso wołowe czy wieprzowe. W jej składzie znajduje się: witamina A, witamina B1, witamina B2, witamina B3, witamina B6, witamina C, witamina PP, witamina E, witamina D, witamina H, witamina K, witamina B12, żelazo, fosfor, potas, miedź, sód, magnez, cynk, selen, chrom, nikiel, krzem, enzymy: inwertaza, kataliza, pepsyna, trypsyna, lipaza, laktaza. 3. Dawkowanie pierzgi Pierzga często jest stosowana w celu wzmocnienia organizmu oraz zaspokojenia zapotrzebowania na witaminy. Dzieci w wieku 3-12 lat powinny spożywać 10-15 gramów dziennie, natomiast dzieci powyżej 12 lat i dorośli - 20-30 gramów na dobę. Najlepiej spożywać ją dwa razy dziennie - rano na czczo i wieczorem przed snem. Można zażywać ją również trzy razy dziennie, 1-2 godziny po posiłku. Kuracja lecznicza pierzgą powinna trwać co najmniej kilka miesięcy. Warto jednak przed stosowaniem naturalnych metod poradzić się lekarza. Jest to szczególnie konieczne w przypadku kobiet w ciąży, dzieci poniżej 3. roku życia, młodzieży w okresie rozwoju oraz kobiet w czasie menopauzy. Według zachodniej literatury zwiększenie dawkowania pierzgi do 4 łyżeczek dziennie jest zalecane po kuracji antybiotykiem, ludziom starszym, osobom intensywnie trenującym i osobom wycieńczonych nerwowo. Kurację pierzgą najlepiej przeprowadzać dwa razy w roku przez 30-60 dni, najlepiej w czasie wiosny i jesieni. Przerwa powinna wynosić trzy miesiące. 4. Stosowanie pierzgi Pierzgę można stosować na wiele różnych sposobów, ponieważ w smaku nie różni się znacząco od miodu. Można po prostu zjeść odpowiednią ilość produktu lub rozpuścić ziarenka w filiżance z wodą, sokiem, mlekiem lub miodem. Ważne, by płyn nie był gorący, temperatura powyżej 40 stopni Celsjusza dezaktywuje większość wartości odżywczych. Pierzgę można również zalać wieczorem i wypić dopiero rano. Osoby żywione sztucznie mogą wprowadzać do żołądka lub jelit pierzgę rozpuszczoną w wodzie. Kurację można też łączyć z zażywaniem leków farmaceutycznych. 5. Przeciwwskazania Pierzga pszczela to substancja, która jest bardzo dobrze tolerowana przez organizm i nie wywołuje żadnych skutków ubocznych. Wyjątkiem jest uczulenie na produkty pszczele, w takiej sytuacji stosowanie produktu nie jest zalecane, ponieważ może wystąpić reakcja alergiczna. Pierzga nie powinna być również zażywana w nadmiarze, ponieważ przyczynia się do przybierania na wadze ze względu na wysoką zawartość cukru. 6. Właściwości lecznicze pierzgi Lecznicze możliwości pierzgi są ogromne, mimo że nie jest to produkt dostępny na receptę. Do jej najcenniejszych właściwości należy: regeneracja organizmu po operacji, regeneracja organizmu po zawale serca, regeneracja organizmu po kuracji antybiotykiem, regeneracja organizmu po intensywnym treningu, wzmocnienie organizmu, stymulacja układu nerwowego, wspomaganie układu pokarmowego (wrzody żołądka, zaparcia, biegunka, zapobieganie infekcjom, zaspokajanie zapotrzebowania na witaminy, wzmocnienie odporności organizmu, działanie antybakteryjne, poprawa apetytu. Pierzga wspiera walkę z wieloma chorobami i schorzeniami, takimi jak: anemia, choroby jelit, nadciśnienie, choroby skóry (zwłaszcza łuszczyca), nowotwór, stan zapalny jamy ustnej, gardła i przełyku, dolegliwości trawienne, zaburzenia przemiany materii, choroby żołądka, zaparcia, choroby wątroby, choroby pęcherzyka żółciowego i trzustki, cukrzyca, dna moczanowa, przerost prostaty, choroby nerek, katar sienny, astma, reumatoidalne zapalenie stawów, depresja, choroby immunologiczne, schorzenia wieku starczego, problemy ze wzrokiem, ogólne osłabienie, menopauza. Pierzga chroni wątrobę, stabilizuje jej pracę i zmniejsza poziom bilirubiny. Świetnie działa w przypadku ostrego i przewlekłego zapalenia wątroby oraz uszkodzeń narządu. Produkt umożliwia zahamowanie procesu zapalnego, martwicy i stłuszczenie komórek. Ponadto, pobudza organizm do tworzenia hemoglobiny i czerwonych ciałek. Pierzga pszczela ulepsza funkcjonowanie błony śluzowej żołądka, wspiera metabolizm i proces trawienia. Jednocześnie zapobiega nadwadze i niedowadze. Produkt zawiera antybiotyki, hamujące rozwój bakterii, który skutecznie wspomaga walkę z zakażeniami bakteryjnymi i wirusowymi. Ze względu na wysoką zawartość biopierwiastków i witamin pierzga wzmacnia system odpornościowy. Jednocześnie zmniejsza ryzyko zachorowania z niedoboru bioelementów, skażenia powietrza, wody i pokarmu. Pierzga może pomóc również w zaburzeniach wzrostu, dolegliwościach związanych z klimakterium, wypadaniu włosów oraz łamaniu się paznokci. Zmniejsza stężenie cholesterolu i rozwój miażdżycy. Wspiera ośrodkowy układ nerwowy, zmniejsza napięcie nerwowe i pobudzenie. Jednocześnie poprawia samopoczucie i uspokaja. Doceniają ją szczególnie chorzy, który cierpią na zaburzenia starcze, nerwicę lub stany wyczerpania psychicznego. Pierzga wspomaga również działanie antydepresantów, co umożliwia zmniejszenie ich dawkowania. Pierzga poprawie ukrwienie tkanki nerwowej, koncentrację i pamięć. Niweluje skutki procesu starzenia się organizmu i sprzyja długowieczności. Produkt wspiera leczenie chorób oczu, takich jak zapalenie siatkówki, rogówki i spojówek. Odpowiada także za poprawę ostrości widzenia i zmniejsza pogłębianie się wady wzroku. Po pierzgę pszczelą warto sięgnąć również w przypadku choroby alkoholowej, ponieważ skutecznie uzupełnia niedobory składników mineralnych. Zmniejsza też intensywność dolegliwości po odstawieniu napojów wysokoprocentowych. Jest stosowana przez niektóre osoby do leczenia cukrzycy, ponieważ pobudza wydzielanie insuliny. Doceniają ją również osoby, narzekające na ból mięśni i kręgosłupa, chroniczne zmęczenie, dysleksję, jadłowstręt psychiczny, osłabienie popędu i niepłodność. Pierzga jest pomocna również w przypadku łysienia, siwienia, nadczynności tarczycy, szkarlatyny, przerostu prostaty oraz zapalenia zatok. 7. Zastosowanie pierzgi w kosmetyce Pierzga pszczela ze względu na wysoką zawartość kwasu L-mlekowego stabilizuje odnowę komórkową skóry i usuwa zrogowaciałe komórki. Jest odpowiedzialna za poprawę struktury i kolorytu skóry. Kwas mlekowy sprawia, że skóra lepiej wchłania składniki zawarte w kremach, nie traci wody i dłużej utrzymuje nawilżenie. Tworzy większe ilości kolagenu, który zwiększa grubość cery, wygładza mniejsze zmarszczki i ujędrnia. Pierzga sprawia, że znika problem z zablokowanymi porami, ogniska zapalne, wypryski i zaskórniki. Obecna w składzie witamina K naprawia uszkodzenia naczyń krwionośnych, redukuje cienie pod oczami i podskórne wylewy. Na rynku obecnie nie ma kremów z witaminą K, ponieważ wywoływały reakcje alergiczne. Obecnie najlepszych sposobem jest uzupełnianie tej substancji za pomocą diety, na przykład poprzez spożywanie pierzgi i pietruszki. Pierzga pszczela świetnie działa stosowana bezpośrednio na skórę, jako składnik domowych maseczek. Można ją traktować jako lepszy zamiennik miodu w kosmetykach. 8. Ile kosztuje pierzga? Pierzga wymaga ręcznego zbierania, dlatego jej cena jest wysoka. Produkt można znaleźć jedynie w punktach ze zdrową żywnością i w sklepach internetowych. Cena kilograma pierzgi wynosi 200-300 złotych. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy 23 paź 2011 23:14 Kulinarne ABC Pieczarki w nieprzetworzonej postaci możemy przechowywać do 4 dni. ocena: 5/5 głosów: 1 Dodaj do ulubionych Wybierz listę: Pieczarki to najpopularniejsze i najczęściej wykorzystywane w kuchni grzyby. Niestety, musimy je dość szybko wykorzystywać, bo ciemnieją. Pieczarki odmiany białej możemy przechowywać w lodówce na dolnej półce maksymalnie 4 dni, natomiast odmiany brązowej 6 dni. Jeżeli chcemy pieczarki przechowywać dłużej to mamy do wyboru suszenie, mrożenie lub konserwowanie. Pieczarki przed przygotowaniem z nich potrawy można obrać, ale starczy również wyszczotkowanie i opłukanie pod zimną wodą. Pieczarki można również jeść na surowo, wtedy używamy wyłącznie najświeższych grzybów i jemy dania zaraz po zrobieniu. Uwielbiasz wypieki, desery i ciasta. Nie tylko proces ich przygotowania, ale również zapach, smak, wygląd? To oczywiste! Ale czy spożywasz je tego samego dnia? Pewnie nie od razu. Nawet największy łasuch chce się cieszyć deserem jak najdłużej. Co robić z ciastem, które kupisz, a które przecież było upieczone dzień wcześniej, by jak najdłużej zachować jego świeżość? Jaka jest najlepsza metoda na przechowywanie ciastek, deserów, serników i tart? Jeśli spędza Ci to sen z powiek, mam nadzieję, że dzisiejszy tekst odpowie na nurtujące Cię pytania. Mam nadzieję, że dzisiejszy wpis pomoże Ci nie tylko we właściwym zabezpieczeniu Twojego wypieku, ale również w logistyce, dobrym planowaniu Twojej pracy i miejsca w lodówce. Jeśli przygotowujesz przyjęcie, które nie jest tylko słodkim podwieczorkiem, ale w menu masz sałatki, mięsa, zupy i desery plus ciasta, to dzięki odpowiedniemu planowaniu i wyobraźni, właściwie wybierzesz ciasto, które podasz gościom. Dopasujesz jego rodzaj do swoich możliwości, czasu przygotowania jak również przechowywania. Zanim dowiesz się, jak przechować ciasta, czy wybrać lodówkę, czy też temperaturę pokojową, jak dopasować w końcu tę temperaturę do rodzaju wypieku, podzielę się z Tobą kilkoma uniwersalnymi technikami na zapewnienie świeżości Twoim wypiekom. Hermetyczne pojemniki Wydawać by się mogło – banalne. Ale bez względu na to, jak potem będziesz przechowywać swoje wypieki, hermetyczny pojemnik pozwoli nie tylko zachować świeżość, wydłużyć ją o 2-3 dni, ale zabezpieczy Twoje ciasto przed agresją innych produktów z lodówki. Nie ma nic pyszniejszego i bardziej uroczego niż zapach mięska, które przenika do tortu, prawda? Zapach to jedno, ale mam nadzieję, że zdajesz sobie sprawę z tego, że inne produktu z lodówki (właśnie ich aromat) wpływają również na smak wypieku. Więc jeśli nie możesz wyposażyć się w lodówkę tylko do wypieków, zadbaj o higienę swojego ciasta poprzez zakup takich pojemników. Folia aluminiowa To dobra, choć nie tak skuteczna jak pojemnik hermetyczny, metoda na zabezpieczenie ciasta. Jest szczególnie polecana, gdy chcesz zabezpieczyć ciasta z kremem (np. ptysie, desery, torty), zapobiega również wysuszaniu się kremu. Zachowuje smak i świeżość. Zawsze musisz zdecydować, czy będziesz przechowywać ciasta w lodówce czy w temperaturze pokojowej. Nic tak negatywnie nie wpływa na świeżość ciasta, niż gwałtowna albo częsta zmiana temperatury. Lodówka Pamiętaj, że każde ciasto zachowuje się w lodówce inaczej. A więc: Musy, Entremets, z owocami, z kremami, serniki na zimno, torty z kremami Lodówka oczywiście wydłuża świeżość i zachowuje smak Twojego wypieku. To podstawowe narzędzie, z którego korzystasz. Jednak są takie ciasta, które mogą być przechowywane w lodówce tylko jeden dzień. Np. należy do nich francuski wypiek, tzw. ciasto tysiąca liści (Millefeuille). Może być przechowane w hermetycznym pojemniku, w folii aluminiowej, w dowolnym miejscu w lodówce, ale nic nie zmieni tego, że tylko jeden dzień. Podobnie sprawa się z deserami typu: Entremets czy też musami. Nawet jeśli jest zabezpieczony folią lub przechowywany w pojemniku hermetycznym, w lodówce wytrzyma maksymalnie dwa dni. Możesz przechowywać w dowolnym miejscu w lodówce. Tarty, szczególnie te wykończone owocami, możesz przechowywać w lodówce dwa dni, np. ciasta cytrynowe, owocowe, szarlotki, wykończone bezą włoską itp. Ciasto kruche twardnieje w lodówce, dlatego jeśli jeszcze nie włożyłaś kremu na tartę, możesz samo ciasto przechowywać poza lodówką. Po dodaniu kremów i owoców, tylko w lodówce. Z makaronikami jest trochę inaczej. Najlepsze miejsce dla tych kolorowych ciasteczek to dolna półka w lodówce. Tam będą się czuły bezpiecznie, zachowają swój kształt i świeżość do 4 dni. Ciasta typu babki piaskowe, zebry Lepiej je owinąć nie w folię aluminiową, tylko spożywczą, szczelnie. Wtedy wytrzymają w lodówce nawet 10 dni po upieczeniu. Możesz je przechowywać w dowolnym miejscu lodówki. Podsumowując, na szczególną uwagę zasługują w lodówce ciasta z kremami i owocami. Nie polecam ich przechowywać w temperaturze pokojowej, są wtedy narażone na szybsze zepsucie. Przechowywanie w temperaturze pokojowej Nie wszystkie ciasta przechowujesz w lodówce. Nawet byłoby to niewskazane. Ale co to tak naprawdę oznacza przechowywanie w temperaturze pokojowej? Przyjmuje się, że to 18C. Uważaj jednak, bo to znaczy że ciasto nie może być również narażone na bezpośrednie działanie światła, wilgoci, wiatru. Ciasta bez kremów również powinieneś właściwie zabezpieczyć, jeśli chcesz dłużej cieszyć się ich smakiem i świeżością. Poniżej kilka przykładów ciast i ciastek, które mogą być przechowywane w temperaturze pokojowej. Ciasteczka Bez względu na nadzienie, zawartość mniejszych lub większych kawałków czekolady, karmelu czy też orzeszków – przechowuj w 18C, w szczelnym pojemniku, folii, nie wystawiaj na działanie słońca czy wilgoci. Wtedy są świeże do 2 dni po upieczeniu. Nie, to nie oznacza, że nie możesz ich potem zjeść. To oznacza tylko przedłożenie ich świeżości. Z czasem składniki upieczonego ciasta wystawione na kontakt z powietrzem, powodują wysychanie, łamliwość. Ciasteczka typu magdalenki Podobnie jak powyższe, możesz przechowywać w folii, ewentualnie wielkich słojach i zachowają swoją świeżość przez 3 dni. Biszkopty – szybko wysychają, dlatego polecam je szczelnie owinąć folią. Ciasta ptysiowe – szybko wysychają, jeśli nie są zabezpieczone, ale jeśli z kolei zbyt mocno je owiniesz folią, będą miękły. Musisz więc zastosować metodę pośrednią, by jednak trochę powietrza do nich dochodziło. Po przełożeniu kremem, w lodówce. Ciasta kruche Te wyjątkowo możesz przechowywać znacznie dłużej, nawet do 15 dni. Zachowają swoją świeżość, jeśli są w folii, ewentualnie hermetycznym pojemniku, słoju. Ciasta drożdżowe Wszystkie tzw. suche, czyli bez owoców i masy makowej. Możesz zawinąć po wystudzeniu w folię i przechowywać do 3 dni. Z czasem takie ciasto po prostu wysycha. Bezy Jeśli są to małe beziki, bez kremu albo beza jeszcze nie jest przełożona kremem, możesz je przechowywać w zależności o wielkości albo w słojach, albo w szczelnym pojemniku. Bezy mają to do siebie, że wysychają nawet po wyjęciu z piekarnika, więc narażone na zbyt dużą wilgotność, będą miękkie. Jeśli w otoczeniu będzie suche powietrze, będą się coraz bardziej wysuszały. Makowce Ponieważ masa makowa zawiera surowe białka, nie polecam przechowywania makowca poza lodówką. Jednak dwa dni w temperaturze pokojowej, zawinięty w folię, może poleżeć. Serniki Jeśli w Twoim otoczeniu nie panują upały, możesz przechowywać sernik w temperaturze pokojowej do dwóch dni. W lodówce z kolei do 4 dni. Serniki pieczone lubią chłód, stąd jednak moja sugestia, żeby przechowywać je w lodówce. PORADY Jeśli słoju zamkniesz kawałek chleba nabity na wykałaczkę, to chleb szybko wyschnie, ale Twoje ciasteczka będą dłużej miękkie. Podobnie ma się sprawa z kawałkiem jabłka, które również spowoduje, że Twoje ciasteczka będą miękkie nawet do 4 dni. Zawsze musisz dopasować sposób przechowywania ciasta do wypieku. Jeśli jest z kremem, jeśli mokre, to zaproś je do lodówki. Jeśli suche, może się rozgościć poza lodówką. Jednak w jednym i drugim przypadku, pamiętaj o folii i hermetycznych pojemnikach. Ciasta do lodówki wkładamy zawsze po ich wystudzeniu. Jeśli włożysz jeszcze ciepłe, narazisz ja na szybkie psucie. Powodzenia Zaraz po zakupie miodu u pszczelarza należy przede wszystkim zadbać o jego prawidłowe przechowywanie. Chłodne i ciemne miejsce daje gwarancję, że produkty pszczele na długo zachowają swoje zdrowotne oraz smakowe artykule poznasz kilka wskazówek jak przechowywać miód. Czy i kiedy chować go do szafki kuchennej lub lodówki. W jakiej temperaturze trzymać słoiki z miodem. Jak przechowywać miód na co dzień? Zaraz po zakupie miodu u pszczelarza należy przede wszystkim zadbać o jego prawidłowe przechowywanie, tak aby na długo zachował swoje zdrowotne oraz smakowe właściwości. Im niższa temperatura, tym dłużej przechowamy miód. Najlepszym miejscem jest chłodna spiżarnia lub piwnica. Większość miodów przechowuję w piwnicy o średniej temperaturze około 10 stopni C, w której produkty pszczele najdłużej zachowują swoje zdrowotne i smakowe właściwości. Najlepszą temperaturą do długiego przechowywania miodu jest wartość od 8 do 18 stopni C. Ulegają one szybkiej krystalizacji, co jest prawidłowym zachowaniem dobrej jakości miodu. Część miodów do spożycia w najbliższym czasie przechowuję w domu w szafce. Wyższa temperatura sprawia, że miód nie krystalizuje za szybko. Spożywam je w pierwszej kolejności, dzięki czemu nie narażam się na utratę wartości miodu proporcjonalnej do czasu i temperatury przechowywania. W obu przypadkach chronię miód przed promieniami słonecznymi. Miód należy przechowywać w szklanych słoikach lub porcelanowych pojemnikach. Zdecydowana większość miodów oferowanych na rynku spełnia ten warunek. Tylko nieliczni pszczelarze oferują miód w plastikowych wiaderkach. Według producentów plastikowych opakowań, miód może być przechowywany w nich do 6 miesięcy. Osobiście odradzam nabywania miodu w plastikowych opakowaniach, ponieważ miód wchodzi w chemiczną reakcję z opakowaniem. Miód przechowywany w temperaturze powyżej 20 st. C Miód z pewnością bardzo długo zachowuje trwałość oraz zdrowotne właściwości. Musi być przede wszystkim przechowywany w temperaturze koło 10 stopni C. Miód trzymany w temperaturze powyżej 20 st. C oczywiście szybko traci swoje zdrowotne właściwości. W temperaturze pokojowej z czasem zanika aktywność cennych enzymów pszczelich, które są w miodzie najcenniejsze. Miód nektarowo spadziowy 40,00 zł Miód odsklepinowy z odsklepin 195,00 zł Miód lipowy Produkt w promocji 45,00 zł Oceniony na 5 na podstawie 2 ocen klientów Jak przechowywać miód po otwarciu? Miód jest produktem higroskopijnym, pochłania wilgoć i zapach z otoczenia. Powinien być cały czas szczelnie zamknięty w słoiku. Miód nie zabezpieczony szczelnie zakrętką, po kilku miesiącach może ulec sfermentowaniu. Dostęp powietrza i wilgoci z zewnątrz sprzyja rozwojowi drożdży i powoduje fermentację. Nie kładę miodu w otoczeniu produktów o silnym aromacie np przyprawach kuchennych. Zaraz po nabraniu miodu łyżeczką, zakręcam zakrętkę. Pamiętaj aby raz oblizanej łyżeczki nie wkładać ponownie do słoika z miodem. Zawarte w ludzkiej ślinie enzymy prowadzą do psucia się miodu. Łyżeczka miodu lipowego Miód odstawiam na kuchenną szafkę, na którą nie padają promienie słoneczne. Miód jem regularnie i 1 słoik spożywam z całą rodziną przez kilka dni. Dlatego nie chowam go za każdym razem do ciemnej szafki kuchennej. Z pewnością dobrze jest mieć miód cały czas “na oku”, by o nim nie zapominać. Gdybyście spożywali dłużej miód, zalecam chowanie słoika miodu do ciemnej kuchennej szafki z dala od grzejnika i innych źródeł ciepła. Najlepszą temperaturą do przechowywania miodu w domu jest szafka o temperaturze poniżej 18 stopni C. Ziołomiód pokrzywowy 45,00 zł Miód wielokwiatowy wiosenny 35,00 zł Miód mniszkowy Przechowywanie miodu w lodówce Jeśli masz dużo miejsca w lodówce, możesz przechowywać miód w lodówce zamiast w szafce kuchennej. Z pewnością niższa temperatura pozytywnie wpłynie na trwałość miodu. Pamiętaj bardzo dokładnie zakręcić miód trzymany w lodówce, tak aby nie chłonął obcych zapachów. Trudno dostępne, drogie i posiadające silne właściwości zdrowotne miody, takie jak miód odsklepinowy, powinny być po otwarciu przechowywane w temperaturze około 10 stopni C. np w lodówce. Temperatura jest bardzo istotna, ponieważ wydłuża prozdrowotne właściwości produktów pszczelich. Ja miód z odsklepin po przyniesieniu z chłodnej piwnicy, przechowuję w lodówce. Nie przegrzewaj i nie rozpuszczaj miodu Skrystalizowany miód (krupiec) to świadectwo dobrego miodu. Nie próbuj go samodzielnie dekrystalizować. Pszczelarze posiadają specjalistyczne urządzenie – suszarkę do pyłku z opcją dekrystalizacji. Osobiście odradzam rozpuszczać miód nawet w takich specjalistycznych urządzeniach z termostatem, z powodu negatywnego oddziaływania wyższej temperatury (maksymalna dopuszczalna 40-42 stopnie C) na enzymy pszczele przez dłuższy czas. Herbatę i inne napoje staraj się słodzić, gdy są ostudzone poniżej 40 stopnie C. Jak długo można przechowywać miód? Miód pszczeli oficjalnie ma 3 lata przydatności do spożycia. Należy pamiętać, że nie każdy miód zachowuje tak długo przydatność do spożycia. Np miody: rzepakowyspadziowynawłociowycharakteryzują się krótszym terminem do spożycia. Są podatne na rozwój drożdżaków i stopniową fermentację. Archeolodzy odkryli miód w egipskiej piramidzie – grobowcu Tutenchamona. Po badaniach okazało się, że pomimo około 3500 lat nadal miał wartości spożywcze, jednak pozbawiony był cennych substancji zdrowotnych. Odpowiednie warunki; ciemno, sucho i chłodno sprzyjały konserwacji miodu. Mimo wszystko nie zalecam tak długie przechowywania miodu. Najwięcej substancji czynnych w zależności od temperatury przechowywania zachowuje się w miodzie od kilku do kilkunastu miesięcy. Dlatego wskazane jest spożywanie miodów nie starszych niż kilkanaście miesięcy. Pamiętaj, że miód starzeje się proporcjonalnie do temperatury w jakiej jest przechowywany. Traci enzymy pszczele: diastazę oraz inwertazę: 10 diastazę po 34 latach oraz inwertazę po 26 latach !20 diastazę po 4 latach oraz inwertazę po 2 latach30 diastazę po 200 dniach oraz inwertazę po 83 dniach40 diastazę po 31 dniach oraz inwertazę po dnia(Źródło Vcelarství 9/2005 za “Bienenprodukte und Apitherapie”, A. Matzke, S. Bogdanov.). Prawdziwy i dobrze przechowywany miód prosto od pszczelarza kupisz w naszym sklepie Miodowe Wzgórze: Miód odsklepinowy z odsklepin 195,00 zł Pyłek pszczeli 0,5kg 50,00 zł Oceniony na 5 na podstawie 1 oceny klienta Miód lipowy Produkt w promocji 45,00 zł Oceniony na 5 na podstawie 2 ocen klientów

pierzga jak długo można przechowywać